www.PraktycznaPsychologia.pl

Pokazujemy, jak łączyć teorię z realnym działaniem.

Odkryj sposoby rozwijania kompetencji społecznych, które integrują najskuteczniejsze umiejętności i metody nauki.

Zobacz nasze kursy

Decyzje lidera pod niepewnością: jak ograniczać błędy poznawcze (overconfidence, eskalacja zaangażowania) w projektach IT

Niepewność to naturalne środowisko projektów IT. To, co zabija wartość, to nie tyle brak danych, ile złe decyzje pchane przez nasze mózgi do przewidywalnych skrótów. Dwa z nich są szczególnie kosztowne: overconfidence (nadmierna pewność siebie) i eskalacja zaangażowania (brnięcie dalej mimo sygnałów ostrzegawczych). Ten przewodnik daje Ci konkretne narzędzia, rytuały i mikro-ćwiczenia, które możesz wdrożyć od dziś, aby ograniczać straty, szybciej uczyć się z ryzyka i lepiej rozkładać zakłady na przyszłość.

Dlaczego te dwa błędy tak bolą w IT?

  • Overconfidence powoduje zaniżanie kosztów, terminów i ryzyka. Skutki: niedoszacowany backlog, poślizgi, nietrafione budżety.
  • Eskalacja zaangażowania każe chronić twarz zamiast chronić wartość. Skutki: dalsze finansowanie funkcji, których nikt nie używa, „dowożenie” celów taktycznych kosztem strategicznych.

W praktyce te zjawiska nakładają się: nadmierna pewność rozkręca eskalację, a eskalacja „cementuje” nadmierną pewność. Potrzebujesz więc systemu, który zadziała, gdy zawiodą Twoje intuicje.

Jak rozpoznać overconfidence w projekcie (sygnały wczesnego ostrzegania)

  • Estymacje bez przedziałów ufności („zrobimy w 3 sprinty”).
  • Używanie słów: „na pewno”, „pewne”, „zawsze”, „wszyscy”.
  • Brak odniesienia do base rate (danych historycznych z podobnych zadań).
  • Prezentacje z 1–2 scenariuszami zamiast wachlarza opcji.
  • „Zakochani w rozwiązaniu”: więcej czasu na obronę pomysłu niż na weryfikację założeń.

Jak rozpoznać eskalację zaangażowania

  • „Już tyle zainwestowaliśmy, nie możemy teraz przestać”.
  • Zmiana definicji sukcesu w połowie drogi (ruchome słupki bramki).
  • Ukrywanie lub rozmywanie metryk użytkowania („u nas to nie działa, bo…”).
  • Brak jasno spisanych kryteriów przerwania (kill criteria).
  • Niechęć do eksperymentów falsyfikujących hipotezę.

Techniki „na co dzień”: ogranicz overconfidence i eskalację w 15 minut

1) Estymacja probabilistyczna i kalibracja

Zamiast jednej liczby podawaj przedział (np. P50, P80). Ucz zespół kalibracji: jeśli mówicie „80% pewności”, to w długim okresie 80% Waszych przewidywań powinno się sprawdzać.

  • Ćwiczenie 10 minut: Dla 5 zadań podaj P50 i P80. Po sprincie porównaj. Wylicz prosty błąd Brier’a: (przew. – wynik)^2 i prowadź ranking kalibracji.

2) Ref class forecasting (klasa referencyjna)

Porównuj do podobnych zadań z przeszłości. Zbierz medianę czasu/kosztu dla klasy (np. integracje API o złożoności X) i skaluj w górę/dół.

  • Ćwiczenie 5 minut: Zanim podasz estymatę, odpowiedz: „Jaki był medianowy czas w 10 ostatnich podobnych zadaniach?” Dodaj ±20% w zależności od różnic.

3) Pre-mortem

Zamiast pytać „co może pójść źle?”, powiedz: „Minął kwartał, projekt spektakularnie się wywrócił. Co było przyczyną?”

  • Ćwiczenie 15 minut: Każdy anonimowo wypisuje 3 przyczyny, grupuj, przypisz ryzykom właścicieli i sygnały wczesne.

4) Kill criteria i stop-loss

Spisz zawczasu obiektywne kryteria zatrzymania (np. jeśli retencja D7 < 5% po 2 iteracjach, zamrażamy). Zdefiniuj też limit kosztu błędu: „tracimy max X, by kupić informację o kierunku”.

  • Ćwiczenie 10 minut: Dla bieżącego eksperymentu zapisz trzy czerwone linie (konkretne metryki i daty przeglądu).

5) Red team / Devil’s advocate

Wyznacz osobę lub mini-zespół, którego zadaniem jest podważać założenia i szukać falsyfikacji. Daj im prawo do „ostatniego pytania”.

  • Ćwiczenie 10 minut: Rotuj rolę co tydzień. Na review red team przedstawia 3 kontr-argumenty i 2 alternatywy.

6) Małe zakłady: MVP, A/B, Canary

Rozbijaj decyzje na tanie wnioski: eksperymenty o krótkiej pętli feedbacku. Zamiast wdrażać całość, wdrażaj minimalne jądro.

  • Ćwiczenie 15 minut: Zmapuj założenia na hipotezy. Do każdej wybierz najtańszy test, który może ją obalić w 2 tygodnie.

7) Dwutorowe planowanie: scenariusze

Planuj przynajmniej 3 scenariusze (pesymistyczny P20, bazowy P50, ambitny P80). Decyzje budżetowe podejmuj względem wachlarza, nie jednej liczby.

8) Decision log i quality check

Krótki dziennik decyzji (1–2 akapity): problem, opcje, kryteria, ryzyka, właściciel, data przeglądu. Oceniaj jakość procesu, nie tylko wynik.

9) Zewnętrzna recenzja

Proś o „zimne oko” spoza projektu co 4–6 tygodni. Ktoś, kto nic nie musi udowadniać, szybciej zauważy eskalację.

10) Dwie liczby do każdej tezy

Każde mocne twierdzenie poprzyj: (1) liczbą z systemu (np. retencja, konwersja), (2) liczbą niepewności (przedział, prawdopodobieństwo).

Rytuały zespołowe, które obniżają ryzyko

  • Grooming z bazą porównań: backlog refinement zawsze z tabelą „czas/koszt medianowy” dla klasy zadań.
  • Assumption backlog: lista najważniejszych założeń, każde z metryką falsyfikującą i terminem testu.
  • Decision Review Friday: co piątek 30 minut: 3 najważniejsze decyzje tygodnia, ocena jakości procesu (0–5) i wnioski.
  • Stage-gate: wejście w kolejny etap tylko po spełnieniu bramek (np. NPS pilotu, koszt pozyskania użytkownika, czas odpowiedzi API).
  • Disagree & commit: po wysłuchaniu kontrargumentów zespół spójnie realizuje wybraną opcję, ale wpisuje datę i warunki ponownej oceny.

Najczęstsze błędy decyzyjne w IT – symptomy, koszt, antidotum

Błąd Jak się objawia Ukryty koszt Jak przeciwdziałać
Overconfidence Sztywne estymaty bez przedziałów, ignorowanie historii Poślizgi, nadgodziny, utrata zaufania Przedziały P50/P80, kalibracja, ref class
Eskalacja zaangażowania „Jeszcze trochę i zadziała”, przesuwanie bramek Palenie budżetu, koszty alternatywne Kill criteria, stop-loss, zewnętrzny przegląd
Potwierdzanie (confirmation bias) Dobieranie danych pod tezę Ślepe uliczki produktowe Red team, testy falsyfikujące, A/B
Planowanie życzeniowe (planning fallacy) „Tym razem będzie inaczej” Przeciążenie roadmapy Base rate, bufor P80, scenariusze
Halo efekt Uleganie autorytetom/gwiazdorom Ignorowanie sygnałów z danych Anonimowe pre-mortem, decyzje pisemne
Outcome bias Ocena po skutku, nie po procesie Karanie dobrych decyzji, nagradzanie szczęścia Decision log, ocena procesu

Emocje, stres i „chemia mózgu” lidera

Przeciążenie i presja deadline’ów zwiększają skłonność do skrótów myślowych. Emocje lidera „zarażają” zespół i kształtują klimat decyzyjny. Zobacz, jak precyzyjnie wpływają na wybory zespołu: Jak emocje lidera wpływają na decyzje zespołu.

Proste praktyki uważności obniżają pobudzenie i poprawiają zdolność rozróżniania sygnału od szumu – szczególnie przydają się przed trudnymi decyzjami: Mindfulness a stres w pracy.

Z kolei zwlekanie z cięciami i decyzjami o zawieszeniu prac bywa zakorzenione w mechanizmach opisanych w psychologii. Jeśli złapiesz się na „jeszcze jeden sprint i zobaczymy”, zajrzyj do: Psychologia prokrastynacji.

Metryki i gry decyzyjne: mierz jakość decyzji

  • Brier score i kalibracja: Zacznij od prostych prognoz sprintowych (np. „Prawdopodobieństwo ukończenia epika do 30. dnia = 60%”). Co tydzień licz błąd i kalibrację.
  • Turniej prognoz: Raz w miesiącu 5 pytań o metryki produktu (np. wzrost aktywnych użytkowników). Najlepsi dzielą się strategiami.
  • Confidence scoreboard: Tablica „pewność vs. trafność” – pomaga szybko wyłapać overconfidence.
  • Decision cycle time: Mierz czas od pojawienia się problemu do decyzji oraz od decyzji do pierwszego eksperymentu – ograniczanie zwłoki chroni przed eskalacją.

Protokół „15 minut przed kluczową decyzją”

  1. Cel i kryteria sukcesu: 1 zdanie, 3 mierzalne kryteria.
  2. Opcje: minimum 3, w tym „nie robić nic” i „eksperyment niskokosztowy”.
  3. Base rate: jedna liczba z historii (czas/koszt/retencja).
  4. Ryzyka i założenia: top 3 oraz sposób falsyfikacji.
  5. Przedziały niepewności: P50, P80 dla czasu i efektu.
  6. Kill criteria i data przeglądu: konkretne metryki i daty.
  7. Red team: 2 kontr-argumenty i 1 warunek „odwrócenia decyzji”.
  8. Commit lub test: jeśli nie ma zgody – wybieramy najtańszy test.

Mini case: jak zatrzymać eskalację na czas

Zespół budował moduł rekomendacji. Po 3 miesiącach metryki użycia nie rosły. Lider zarządził pre-mortem i dodał kill criteria: jeżeli CTR < 1,5% i brak wzrostu retencji po dwóch iteracjach, projekt zostaje zamrożony. W kolejnym cyklu red team zasugerował test prostszej, regułowej wersji (taniej w utrzymaniu). Wynik: CTR 2,1%, ale brak wpływu na retencję – zgodnie z kryteriami projekt zamrożono i przeniesiono zasoby do usprawnień wyszukiwarki. Strata nierozwinięta. Co wygrało? System decyzji nad dumą zespołu.

Jak budować kulturę, która chroni przed błędami poznawczymi

  • Jasne uprawnienia do zatrzymania: Każdy PM/Tech Lead ma mandat „stop na 48h” przy spełnieniu czerwonych linii.
  • Świętowanie przerwań: Raz w kwartale nagroda „Best Kill” za najodważniejsze, szybkie zatrzymanie prac na podstawie danych.
  • Pisanie zamiast slajdów: Jednostronicowe memo zamiast prezentacji – redukuje urok retoryki, wzmacnia treść i dane.
  • Ustrukturyzowany konflikt: Debata Oxfordzka dla 1–2 kluczowych decyzji kwartalnie.
  • Post-mortem bez obwiniania: Oceniaj proces, nie osoby; ustal 1–2 zmiany w systemie, nie „winnego”.

Praktyczne mikro-nawyki dla lidera (codziennie i tygodniowo)

  • Codziennie (5 minut): Zapisz jedną decyzję z prawdopodobieństwem (np. 60%). Rano następnego dnia zderz to z rzeczywistością.
  • Przed ważnym spotkaniem (3 minuty oddechu): Krótki skan ciała i 6 oddechów 4–4–6. Obniżysz pobudzenie, zmniejszysz ryzyko reaktywności.
  • Raz w tygodniu: Sesja „learning review” – 30 minut tylko na wnioski z trafności prognoz i jakości procesu decyzji.
  • Raz w miesiącu: Aktualizacja bazy klastrów zadań (ref class): mediany czasu i rozjazd P80.

FAQ

Czy ograniczanie overconfidence nie spowolni działania zespołu?

Przeciwnie: krótkie rytuały (pre-mortem 15 min, decision log 5 min, P50/P80 5 min) przyspieszają pętlę uczenia i ograniczają dług decyzyjny. Zespół mniej krąży, częściej dowozi sensowne MVP, szybciej odcina straty.

Jak przekonać zarząd/klienta do kill criteria i stop-loss?

Wspieraj się językiem ryzyka i opłacalności: „Kupujemy informację za X, żeby zaoszczędzić 10X w razie błędu”. Pokaż 2–3 historyczne przykłady eskalacji i koszt alternatywny. Uzgodnij bramki jako element kontraktu na wartość, nie kara za porażki.

Co zrobić, gdy już brniemy w eskalację?

Utnij emocjonalną pępowinę: nowy właściciel decyzji lub zewnętrzny review. Ustal 2-tygodniowe okno na test falsyfikujący główne założenie. Jeśli wynik negatywny – uruchom wcześniej spisane kryteria zatrzymania i plan przeniesienia zasobów.

Czy te praktyki pasują do zwinnych zespołów?

Tak. Scrum i Kanban są naturalnym nośnikiem: refinemnt = ref class, review = red team i metryki, retro = quality check procesu. Dopisz do Definition of Ready wymaganie P50/P80, a do Definition of Done – aktualizację bazy historycznej.

Podsumowanie: system bije ego

Overconfidence i eskalacja zaangażowania są wbudowane w nasze mózgi. Nie „naprawisz” ich silną wolą, ale możesz je zostawić bez paliwa dzięki prostym strukturom: przedziały niepewności, pre-mortem, kill criteria, małe zakłady, red team, decision log oraz metryki kalibracji. Zacznij od jednego rytuału w tym tygodniu. Za 90 dni będziesz mieć zespół, który nie tylko szybciej działa, ale też mądrzej kończy to, co warto i odważniej kończy to, co nie ma sensu.

Dodaj komentarz